আন্ধাৰ হৈ আহিছে। সূৰ্য্যৰ শেষৰ কেইটামান ৰশ্মি ম্লান হৈ গৈ আছে, হাবিৰ ওপৰত আন্ধাৰ ঝাড়ু দি। আপুনি উন্মাদভাৱে দৌৰি ফুৰে ওলাই যোৱাৰ পথ বিচাৰি। আতংক আৰু ভয়ে আপোনাক গ্ৰাস কৰে যেতিয়া আপুনি পাগলৰ দৰে চাৰিওফালে চাই থাকে, আপোনাৰ বাহিৰলৈ ওলাই অহাৰ পথ বিচাৰি উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰে। হাবিবোৰ আন্ধাৰ আৰু গভীৰ। হাবিৰ পৰা ওলাই আহি, জীয়াই থকাৰ আশা হেৰাই গৈছে। হঠাতে পিছফালে ডাল এটা ছিঙি যোৱাৰ শব্দ শুনা যায়। আপুনি ফ্ৰীজ হৈ ঘূৰি ঘূৰি। মুখৰ পৰা এটা চিঞৰ ওলাই আহে, আৰু আপুনি সাৰ পায়!

হাবিত, হাবিত, অচিনাকি ঠাইত, বহু দুৱাৰ থকা কিংকৰ্তব্যবিমূঢ়, আনকি আপোনাৰ স্কুলৰ হলৱেত হেৰাই যোৱাৰ সপোন দেখাটো যথেষ্ট মানুহৰ মাজত প্ৰচলিত। যেতিয়া আপুনি কোনো ঠাইত হেৰাই যোৱাৰ সপোন দেখে, তেতিয়া ইয়াৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে আপোনাৰ বাস্তৱ জীৱনতো এনেকুৱা হ’ব। এই প্ৰকৃতিৰ সপোন বহু বস্তুৰ প্ৰতীক আৰু ইয়াৰ বিভিন্ন ব্যাখ্যা থাকিব পাৰে।

কিছুমান লোকে সপোনৰ ব্যাখ্যা উত্তম ক্ষেত্ৰত বিষয়ভিত্তিক বুলি মতামত ৰাখে। কিন্তু বহু বিশেষজ্ঞ আৰু সপোন বিশ্লেষকৰ মতে সপোনৰ সৰহভাগেই এটা কাৰণত আহে আৰু গভীৰ আৰু অৰ্থপূৰ্ণ বাৰ্তা ধৰি ৰাখিব পাৰে। ইয়াত আপোনাৰ বৰ্তমানৰ জীৱনৰ পৰিস্থিতিৰ চিত্ৰণ কৰা হৈছে। হেৰাই যোৱাৰ সপোন দেখাটোৱে জীৱনত উদ্বেগ, চিন্তা, অজ্ঞাত ভয়, অসন্তুষ্টি, অনিশ্চয়তা আৰু দিশহাৰা, কঠিন পৰিস্থিতিৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ কঠিন হোৱা, আৰু আপোনাৰ জাগ্ৰত জীৱনত সঠিক পথ অনুসৰণ কৰাটো সূচায়।

থকাৰ ব্যাখ্যা হেৰাই যোৱাৰ সপোন

হব পাৰেএই সপোনৰ বহুতো সম্ভাৱ্য ব্যাখ্যা, সপোনৰ প্ৰকৃতি আৰু বিষয়বস্তুৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি। কিন্তু এই সপোনবোৰৰ পৰা কিছুমান সাধাৰণ মূল্যায়নৰ সিদ্ধান্ত ল’ব পাৰি। আপুনি হেৰাই যোৱাৰ সপোন দেখি অহা কেইটামান সম্ভাৱ্য কাৰণ তলত উল্লেখ কৰা হৈছে।

১/ জীৱনৰ কষ্টকৰ প্ৰত্যাহ্বানৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ আপুনি অসুবিধা পাইছে।

যেতিয়া আপুনি সপোনত হেৰাই যায়, তেতিয়া আপুনি সঠিক পথ বিচাৰি উলিওৱাৰ দুৰ্দশাৰ সন্মুখীন হয়। আপুনি নিজকে আৱদ্ধ অনুভৱ কৰে আৰু কি পথ ল’ব লাগে সেইটো সঠিকভাৱে নাজানে৷ আপোনাৰ পলায়নৰ চেষ্টা অসাৰ হৈ যায়।

ৰূপকভাৱে ক’বলৈ গ’লে আপোনাৰ বৰ্তমানৰ জীৱনৰ পৰিস্থিতি এই সপোনৰ স্পষ্ট চিত্ৰণ। জীৱনত ৰুক্ষ ঠাইৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যোৱাটো সম্ভৱ। আপুনি নিজকে অসম্ভৱ আৰু কঠিন পৰিস্থিতিত বিচাৰি পায় আৰু সেই জীৱনৰ দ্বিধাদ্বন্দ্বৰ পৰা ওলাই আহিবলৈ যেন কাম কৰিব নোৱাৰে৷ ফলত আপুনি হেৰুৱা আৰু দিশহাৰা অনুভৱ কৰে।

এটা মানসিক চাপৰ কাম, আৱেগিকভাৱে নিষ্কাশন কৰা সম্পৰ্ক, নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হোৱাত ব্যৰ্থ হোৱা, ক্লান্তিকৰ ঘৰুৱা কাম-কাজ বা আন যিকোনো কাৰণ যাৰ বাবে আপুনি আপ্লুত আৰু ক্লান্ত অনুভৱ কৰে কাৰণ আপুনি হেৰাই যোৱাৰ সপোন দেখিছে। ইয়াৰ উপৰিও সম্ভৱ যে আপুনি এনেকুৱা কামৰ ওপৰত অত্যধিক মনোযোগ দিছে আৰু অতিমাত্ৰা চিন্তা কৰিছে আৰু জীৱনৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাবোৰৰ প্ৰতি চকু মুদিছে।

এই প্ৰকৃতিৰ সপোনবোৰে এটা বাৰ্তা দিয়ে যিটো আপুনি পুনৰ স্থানান্তৰিত কৰিব লাগিব আপোনাৰ সময় আৰু মনোযোগৰ যোগ্য কথাবোৰত আপোনাৰ মনোনিৱেশ। সন্ধান কৰাআপোনাৰ মাটি আৰু ডাঠ হৃদয়েৰে জীৱনৰ প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হয়। আপোনাৰ বিষয়ে আপোনাৰ বুদ্ধিমত্তা ৰাখক। আপুনি আপোনাৰ সমস্যাৰ উন্নত সমাধান বিচাৰি পাব যদিহে আপুনি আপোনাৰ বিবেকক শক্তিশালী কৰে আৰু পথ প্ৰদৰ্শন বিচাৰে।

২/ আপুনি সপোনত নিজৰ পথ বিচাৰি নাপায় কাৰণ আপুনি আপোনাৰ জীৱনত এটা কঠিন সিদ্ধান্ত গ্ৰহণৰ পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হৈছে .

যেতিয়া আপুনি সপোনত হেৰাই যায়, তেতিয়া আপুনি অনুভৱ কৰিব পাৰে মাথোঁ ভয় আৰু অনিশ্চয়তা যে আপুনি আপোনাৰ বাহিৰলৈ ওলাই অহাৰ পথ বিচাৰি পাব নে নাপাব। আপুনি বৰ ভয় খাইছে যাতে দিশ বিচাৰিব নোৱাৰে। ঠাইখন আপোনাৰ বাবে নতুন, আৰু আপুনি সিদ্ধান্ত ল’ব নোৱাৰে যে আপোনাৰ ঘৰলৈ উভতি যাবলৈ কোনটো পথ বাছি ল’ব।

আপোনাৰ অৱচেতন মনটোৱে জানে যে আপোনাৰ বাস্তৱ জীৱনত আপুনি কঠিন বাছনিৰ সন্মুখীন হৈছে। কোনটো পথ ল’ব লাগে সেই বিষয়ে যেন সিদ্ধান্ত ল’ব পৰা নাই৷ আপোনাৰ সন্মুখত হয়তো দুটা ৰাস্তা থাকিব। এটা ৰাস্তাত যাত্ৰা সহজ, পথটো চিনাকি, আৰু ইয়াৰ ফলাফল আগতেই অনুমান কৰিব পাৰি। আনটো ৰাস্তা উখল-মাখল, ৰিস্কি, আৰু ই ক’লৈ লৈ যায় তাৰ কোনো ধাৰণা নাই। সম্ভৱতঃ দ্বিতীয়টো পথ লোৱাটো আপোনাৰ বাবে উপকাৰী বুলি প্ৰমাণিত হ’ব পাৰে, যিটো বিপদজনক। কিন্তু আপুনি প্ৰথমটো লোৱাটো সুবিধাজনক বুলি বিবেচনা কৰে।

আপুনি নিজকে চৌহদত বিচাৰি পায় আৰু সঠিক আৰু বুদ্ধিমান সিদ্ধান্ত ল’বলৈ কঠিন অনুভৱ কৰে। এইদৰে এই সমগ্ৰ দৃশ্যপটটোৱে আপোনাক হেৰাই যোৱাৰ সপোন দেখিবলৈ বাধ্য কৰে। এই প্ৰকৃতিৰ সপোনবোৰে আপোনাক এই বাৰ্তা দিয়ে যে আপুনি সমগ্ৰ পৰিস্থিতিটো বিশ্লেষণ কৰিব লাগে, লাভ-লোকচানৰ ওপৰত চিন্তা কৰিব লাগে, আপোনাৰ বিকল্পসমূহৰ ওজন কৰিব লাগে, আৰু তাৰ পিছত এটা বুদ্ধিমান সিদ্ধান্ত ল'ব লাগে।

৩.অভাৱআনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতা আৰু আপোনাৰ জীৱনত বিশ্বাসৰ সমস্যাই আপোনাক এনে সপোন দেখিবলৈ বাধ্য কৰাইছে।

যেতিয়া আপুনি হেৰাই যোৱাৰ সপোন দেখে, তেতিয়া ই এটা লক্ষণ যে আপোনাৰ বাস্তৱ জীৱনত, আপুনি নিৰ্ভৰ কৰিব পৰা মানুহ অতি অতি কম। আপোনাৰ বিশ্বাসৰ সমস্যা আছে আৰু সেয়েহে আপোনাৰ সমস্যা আৰু সমস্যাৰ বিষয়ে আনৰ আগত আত্মগোপন নকৰে।

এইটোৰ কাৰণ হ’ব পাৰে যে আগতে আপুনি আপোনাৰ বন্ধু-বান্ধৱ আৰু সহকৰ্মীৰ হাতত বিশ্বাসঘাতকতাৰ সন্মুখীন হৈছে। আপুনি আপোনাৰ চিন্তা আৰু চিন্তাবোৰ প্ৰকাশ কৰিলে, কিন্তু তেওঁলোকে সেইটো গোপন কৰি ৰখা নাছিল বা আপোনাৰ দুৰ্বল অৱস্থাটোক নিজৰ সুবিধাৰ বাবে অপব্যৱহাৰ কৰিছিল।

আপোনাৰ অৱচেতন মনটোৱে বিশ্বাসঘাতকতাৰ বিষয়ে সচেতন, আৰু আপোনাৰ হৃদয়ৰ গভীৰত, আপুনি সেই কথা জানে আপুনি নিজৰ ওপৰতে আছে। এই পৃথিৱীত এনে কোনোৱেই নাই যাৰ আগত আপুনি আত্মগোপন কৰিব পাৰে।এই সপোনৰ উদ্দেশ্য হৈছে আপোনাক এই বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰা যে আপুনি আনক আপোনাৰ আত্মবিশ্বাসী হ’ব বুলি আশা কৰাটো বন্ধ কৰিব লাগিব।

এজন পুৰুষ জন্মতে অকলে, আৰু তেওঁ অকলে মৰি যায়। সেয়ে তুমি এই পৃথিৱীত নিজাববীয়াকৈ আছা। নিজৰ ওপৰত আত্মবিশ্বাস ৰাখক, আৰু নিজৰ ইচ্ছাশক্তি আৰু অন্তৰ্দৃষ্টিৰে জীৱনৰ প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হওক।

চূড়ান্ত শব্দ

সপোন কেতিয়াও অকাৰণতে নাহে। হয় ই আপোনাৰ গোটেই দিনটোৰ চিন্তা আৰু কৰ্মক প্ৰতিফলিত কৰে, নহয় আপোনাৰ গভীৰ ইচ্ছা, ভয়, নিৰাপত্তাহীনতা, চিন্তা বা দৈনন্দিন দ্বিধাদ্বন্দ্ব উন্মোচন কৰে।

বেছিভাগ সময়তে আমাৰ সপোনবোৰে আমাক ক’বলৈ চেষ্টা কৰে যে আমি গ্ৰহণ কৰিছো নিজৰ ওপৰত অত্যধিক বা গুৰুত্বপূৰ্ণ কিবা এটাৰ প্ৰতি চকু মুদিছে। এইটো হয়আমাৰ সপোনৰ প্ৰকৃত অৰ্থ বুজি পোৱা আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা বাৰ্তাসমূহ আমাৰ জীৱনত অন্তৰ্ভুক্ত কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।